Je moet er geweest zijn: de plek waar het blauwe en het groene meer naast elkaar liggen. Het verhaal wil, dat in het verleden een groot koninkrijk in dit gebied een koning had, zonder kinderen. Zijn
grote wens was om een opvolger te krijgen en op een gegeven moment kreeg hij bezoek van een engel die zijn wens in vervulling liet gaan. Hij zou een dochter krijgen, een prinses, die zijn opvolger
zou worden onder slechts 1 voorwaarde. Hij zou haar niet mogen zien, voordat ze volwassen werd. Zo geschiedde. Er werd een prinses geboren die werd verborgen in een uithoek van zijn koninkrijk.
Verstopt en opgesloten in een van de 7 steden: Sete Cidades. Het geval wilde dat de koning op sterven lag en zijn dochter nog niet gezien had en hij wilde haar perse nog zien. Hij vocht zich een weg
door de Sete Cidades om haar te vinden. Op het moment van de ontmoeting beefde de aarde en verdween het koninkrijk onder water. Er bleven 9 eilanden over. De Azoren. En van zijn dochter verdween het
groene schoentje in het ene meer en het blauwe schoentje in het andere meer. Dat verklaart de kleurverschillen. Je begrijpt dat wij dat ook moesten zien. Zo gezegd en zo gedaan; ware het niet dat het
erg bewolkt en op hoogte zelfs erg mistig was. Toch konden we uiteindelijk de kleurverschillen enigszins zien en verder: het was gewoon een mooie tocht. Ook dit eiland is fraai. Wel iets drukker dan
de vorige eilanden. Je komt ook meer toeristen tegen. Het mag de pret echter niet drukken. De kust is fraai, de steden zijn dat ook, gewoon omdat ze meer stad zijn. En wij? Wij toeren verder en
hebben aan het einde van de dag nog even in de Atlantische oceaan gezwommen en heerlijk gegeten aan de haven. Het leven is goed.
Reactie schrijven