De wandeling gaat verder. Half december gestopt in Vorden. Vandaag wandel ik samen met Yvonne richting Zelhem. Vroeg vanuit Nieuwegein vertrokken. We hebben ons alletwee maar niet aan de laatste weersvoorspellingen gewaagd. Die van gisteren waren namelijk niet zo positief. Tenminste: als je niet van regen houdt. Van Vorden naar Zelhem, dat is dus de route. We starten vanaf (voor mij inmiddels) bekend terrein. Hotel Bakker. Een heerlijke locatie vlak bij het startpunt. Van de vorige keer weet ik nog dat de appeltaart hier heerlijk is. Dat checken we zekerheidshalve vandaag toch maar weer. Met positief resultaat overigens.
Inmiddels hebben we ons toch maar aan buienradar gewaagd. Tijdens het koffiedrinken is het buiten nog grijzer geworden en het motregent een beetje als we echt gaan wandelen. Die motregen schijnt nog niets te zijn in vergelijking met de voorspelde buien voor later op de dag.
Vandaag staan er iets van 18 kilometers op het programma. Het schijnt een prachtige route te zijn, door dit deel van de Achterhoek. Yvonne heeft er jarenlang gewoond en voor haar is het een soort thuiswedstrijd, hoewel deze wandeling door gebied loopt dat ook voor haar nieuw is.
We kennen elkaar al jaren via onze Rotary club. Ik heb al eerder in blogjes geschreven dat wandelen zich uitermate goed leent voor een goed gesprek en het goede gesprek met Yvonne start eigenlijk al op het moment dat we hotel Bakker verlaten. Dit is de 14e etappe van het Pieterpad. Tot op heden nog geen meter verkeerd gelopen. Vandaag gaat het gebeuren: we zijn zo in gesprek dat we twee maal een afslag missen en dus een klein stukje om- of terug moeten lopen.
De route is weer prachtig. Dat begint al direct bij het indrukwekkende kasteel Vorden. Ondanks de grauwheid van de lucht, ligt het er prachtig bij. We steken de zogenaamde veengoot over. Het water ligt er stil bij en de weerspiegeling levert een mooi plaatje op. Vervolgens betreden we het knopenlaantje: een rij beuken rond een smal pad. Het schijnt zo te zijn dat verliefde stellen hier op dit pad twee takken van deze beuken aan elkaar knopen als teken van hun verbondenheid. Of het nu komt door de regen die in steeds grotere hoeveelheden naar beneden komt of door het gesprek dat we hebben: Wij hebben geen knopen gezien. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er geen verliefde stellen in Vorden wonen.
De wandeling loopt verder richting Linde een klein buurtschap, waar vroeger een oude kapel heeft gestaan. We proberen de tekst op de gedenksteen, die hieraan herinnert te ontcijferen. Uiteindelijk lukt het: “verheft zich hier geen bidplaats meer: ‘t heelal is tempel voor den Heer”. Tja... zo’n tekst krijgt toch een iets andere lading als het water inmiddels met bakken uit de hemel komt. Van bidplaats naar badplaats, schiet er door mijn hoofd. Wat een water.
Het landschap blijft ondanks de buien indruk maken. We lopen langs een molen, waar een klein theater onder gehuisvest is. Je kunt het je haast niet voorstellen dat er mensen hier naar toe komen om een theater voorstelling bij te wonen. Dit is echt in de middle of nowhere. Maar enfin de opbrengst van theatervoorstellen is blijkbaar voor het goede doel.
Bij Varssel (het volgend gehucht) is een golfclub waar we ons aan een uitsmijter wagen, koffie drinken en misschien wel het belangrijkste: ons ook kunnen opwarmen en weer wat kunnen drogen. Dat is toch wel nodig, want door het vocht en de wind worden de spieren stram en gaat het tempo wel wat uit het wandelen. Die golfclub komt in dat dat opzicht net op tijd.
Buienradar verleidt ons eigenlijk om wat langer bij de Golfclub te blijven. Er komen enorme buien aan en het zou wijs zijn om tot een uur of 3 te wachten. Toch kunnen we de verleiding weerstaan en staan we na de lunch al snel buiten. Voordat we het terrein hebben verlaten komt het water in bakken over ons heen. Ik zal maar geen woordgrapje over golfen maken. Het hoort bij de wandeling en bij het onvoorspelbare van het Pieterpad. En ach... de paraplu en de regenjas zorgen voor enige verlichting. Met zeiknatte broeken vervolgen we de route door het bos. Het moet erg mooi zijn, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we door de regen en de plu toch wat minder van het landschap zien. Het gesprek is er niet minder om. We praten over het leven, over onze kids, over dat wat ons bezighoudt, over werk, over carriere, vakanties en reizen. We wandelen door weilanden en over het erf van boeren. Boven de horizon vormen zich weer donkere wolken. Voordat we er echter erg in hebben is het droog en bereiken we Zelhem, waar we in het witte paard een bak thee en een biertje drinken.
Zoals je weet, probeer ik tijdens het wandelen ook wat geld voor Villa Vrede in Utrecht in te zamelen. Elke bijdrage is van harte welkom. Als je mee wilt doen, kan je je sponsorbedrag over maken naar rekening NL74MOYO0802019234, tnv De Wandeling o.v.v. Wandelen voor Villa Vrede. Je hoeft zeker niet te wachten op het vervolg van deze wandeling.
Het was weer een bijzondere dag. Ik slaap vanavond in ‘t Uutrusthuus. Een bed and breakfast locatie midden in het centrum van Zelhem. In dat centrum heb ik vanavond ook gegeten, samen met Yvonne en Walter. Fellowship! Morgen loop ik alleen verder. Richting Braamt. Het wordt weer erg nat zeggen ze.
Reactie schrijven