Een mooi cadeau

De wandeling was ook vandaag weer bijzonder. Natuurlijk is het leuk als je met je dochters op pad bent. Natuurlijk is het mooi als je getrakteerd wordt op koffie, gebak en frisdrank onderweg. Natuurlijk is het gaaf als je vervolgens nog een uitgebreide lunch krijgt aangeboden, maar bovenal is het prachtig als je samen eens de tijd hebt om bij te praten, over koetjes en kalfjes, over de vakanties die er aan zitten te komen over school en stage, over minors en over de komende trip naar Engeland en Bretagne die ze samen gaan maken. Hoe leuk ik is het ook om herinneringen op te halen en te horen hoe ze samen onze vroegere vakantiereizen hebben ervaren. Opnieuw Quality Time dus en natuurlijk is daar veel over te zeggen en te schrijven.

De wandeling begon rond 10.00 uur in Rhenen. We hadden de auto bij het station geparkeerd en dan loop je ongeveer 10 minuten langs een drukke weg voordat je ineens de stilte en de rust van de Uiterwaarden ervaart. Onder de brug (over de Nederrijn) door en vervolgens begint de wandeling echt. Door het gras, langs bramenstruiken (er zijn nu al emmers vol met bramen te plukken en te proeven!), langs de kribben en het water. Aan de overkant zie je de Grebbeberg en ondanks het prachtige uitzicht op die 'buitenlands aandoende' heuvel vanaf de plek waar we nu lopen, kan ik mij nu al verheugen op het feit dat je over een paar uur aan de overkant op grotere hoogte van het zicht op deze plek en de vergezichten kunt genieten. Letterlijk en figuurlijk een soort cliffhanger dus.

De wandeling voert verder naar de dijk en in de richting van Opheusden. We lopen feitelijk een stuk over het Romeinse Limespad. Vlak naast de dijk is een Romeinse wachttoren geplaatst, die bij het voormalig fort 'aan den Spees' staat. Er hebben vroeger veel van dit soort uitkijktorens gestaan, naar het schijnt.

Als we achterom kijken is de lucht zwart en het zal niet lang meer duren voordat de eerste forse bui zich over ons zal uitstorten. Buienradar geeft ons nog 10 minuten. Bijzonder is dat de laatste zonnestralen zich richten op de kerktoren van Rhenen in de verte, die ineens niet donkergrijs meer is, maar zich door de zon fel wit aftekent tegen de donkere lucht. 

Als de eerste druppels met geweld naar beneden beginnen te vallen, zijn we bij het Veerhuis vanwaar straks ook het pontje zal vertrekken. Net op tijd een plek om te schuilen dus. 

In het bruin-cafe-achtige Veerhuis, drinken we een bak koffie en genieten we van appeltaart met slagroom. Als de koffie op is, is de bui alweer voorbij en verkassen we naar de kade waar we even moeten wachten op het pontveer. De zon schijnt weer en het is warm. Voor 70 cent worden we overgezet en krijg je nog een ticket ook. 

Aan de overkant vervolgen we onze route door de Blauwe Kamer. De bloemen hebben hier een andere kleur lijkt het. Het gebied kleurt geel, blauw en paars. En natuurlijk heel veel groen. De meidoorns en bomen nemen vreemde vormen aan. Ze bepalen het uitzicht en het profiel van dit prachtige gebied. Er zijn nog wat bunkers, wat resten van loopgraven en een oude steenfabriek en er is veel water. De paarden lopen los door het gebied. Met de prachtige wolkenpartijen vormt het een bijzonder geheel. Hoe Hollands wil je het hebben?

Als we de Blauwe Kamer verlaten, dient de volgende bui zich aan. We kunnen niet schuilen, trekken onze regenjassen (geel, blauw en rood) aan en versnellen onze pas naar een volgende uitspanning aan de voet van de Grebbeberg. We kunnen er in ieder geval wat drinken en opdrogen. 

Hoewel we na ons vertrek weer even de zon zien, zal het niet echt meer droog worden gedurende de wandeling. In het bos op de Grebbeberg druppelt het nog goed na en is het net of het regent. En al snel komt de volgende echte bui over ons heen. We schuilen nog even bij het informatiecentrum over de tweede Wereldoorlog en kijken in stilte naar de enorme hoeveelheid graven van jongemannen die daar tijdens de Duitse inval het leven lieten. 

Als het niet ophoudt met regenen besluiten we door te wandelen. Het bos is schitterend. Het uitzicht over de Blauwe Kamer, de Nederrijn en de uiterwaarden aan de overkant helemaal. In de gietende regen kunnen we de beloofde Koningstafel niet vinden. Wel de ruïne  van het oude boswachtershuis. We filosoferen nog even over de geschiedenis, de ridders die hier gebivakkeerd hebben en natuurlijk Floris. Een prachtige ambiance voor de opnames van dergelijk tv-vertier (hoewel dat niet meer met Rutger Hauer zal kunnen).

Werkelijk zeiknat komen we in Rhenen aan. We besluiten de wandeling niet helemaal af te ronden en op zoek te gaan naar een restaurant. De teller blijft op 15 kilometer staan. In het restaurant gaat het gesprek door bij een biertje en wat vette hap. Een mooie dag. Een mooi cadeau. En natuurlijk: Mooie dochters!