Bomen

We hebben er lang over getwijfeld. In het hart van onze tuin staat een prachtige treurwilg. Een gezichtsbepalend onderdeel van de tuin. In de zomer heerlijk om in de schaduw een boek te lezen, in de lente prachtig met fris groen de eerste boom met kleur en in de winter typerend met de lange slierten die de boom ook die treurige uitstraling geven. Maar ook: in de herfst enorm veel blad, dat voornamelijk in de vijver terecht komt en zo groot dat er 's zomers amper licht in huis is. En in perioden van storm: ook angstaanjagend bewegend zo vlak naast het Vogelnest. De vraag was: weghalen of laten staan.

We hebben gekozen voor het eerste. En dat mag een forse operatie heten.

Met een hoogwerker de tuin en voornamelijk de lucht in. Heel veel mankracht om de takkenbende op te ruimen en af te voeren. Op de eerste echte lentedag met een strakblauwe hemel aan de slag. Met Thijmen de tuinman, broers en zwager en hulp van Teun Jan aan het werk. Bij een eerdere poging, bij het snoeien van de boom, mocht ik het bakje al een keer bemannen, maar hield dat uiteindelijk niet echt lang vol: hoogtevrees! Een fijn idee dat Luuk daar geen last van had en als volleerd navigator het bakje door de lucht en boom mocht loodsen..

Wat een klus, wat een zaagwerk en uiteindelijk wat een licht en wat een ruimte. Geen spijt, dus hoewel de boom met pijn in het hart moest verdwijnen. Bij het omzagen bleek de bom hol en aan het doorrotten te zijn. Je zou hem tijdens een storm op je huis hebben gekregen..... hij is weg en in stukken gezaagd.