Er gebeurt veel in onze omgeving dat je op z’n zachtst gezegd “lelijk” zou kunnen noemen. Ik weet niet hoe het de lezer van deze blogberichten vergaat, maar ik kan amper nog naar het nieuws kijken. De berichten en beelden die voorbij komen doen pijn aan de ogen. Wat er aan de oorlogsfronten dichtbij of veraf gaande is, is te gruwelijk om te beschrijven. Van Gaza tot Kiev: wat kunnen mensen elkaar aan doen? De wereld lijkt gek te zijn geworden. En we gaan als samenleving domweg mee in de...
Soms gebeurt het: dat een avond meer is dan een avond. Dat een optreden in een theater niet zomaar een cultureel uitje is, maar een ontmoeting met je eigen gedachten. Onlangs overkwam mij dat in het Spiegeltheater in Zwolle, bij het optreden van Stef Bos. Niet voor het eerst dat ik hem live zag, maar wel een van de avonden waarbij tekst, muziek en performance wat meer raakten. Geen recensie hier – daarvoor is het optreden te veel verbonden geraakt met iets persoonlijks. Hoewel.... misschien...
Mijn beide ouders zie ik gelukkig regelmatig. Ze zijn er nog. Mijn vader 88, mijn moeder dit jaar 85. Een aanmoediging om mijn ouders te bezoeken is niet nodig, maar desondanks, hebben we als kinderen (broers en zus) een soort rooster gemaakt, waarbij we afwisselend een weekendbezoek afleggen aan Vianen. Al is het alleen maar om te voorkomen dat er een weekend niemand is of we er allemaal een keer tegelijkertijd zijn. Voor mijn moeder zou dat gewoon teveel zijn. Te veel prikkels in ieder geval....
Zaterdagochtend. Vroeg uit de veren. Ontbijt voor vrouwlief gemaakt (check). Het oud papier buiten gezet, zoals gisteravond vriendelijk doch dringend verzocht (ook check). Sporttas ingepakt, want het was echt weer eens tijd voor een rondje Milon Circle. Alles dubbel gecheckt – ik was tenslotte al een paar keer niet geweest – en met zorg had ik mijn sportpas alvast in mijn broekzak gestoken. Klaar om de strijd tegen de zittende levensstijl aan te gaan. En daar ging het mis. Blijkbaar is...
Vergankelijkheid… ik heb er al eens eerder iets over geschreven. Afgelopen maandag was ik jarig. 744 maanden oud werd ik. Het was geen groot feest. Niet omdat zo’n verjaardag niet het vieren waard is (in tegendeel zelfs, zou ik zeggen), maar gewoon omdat het op een maandag was. Ik moest nog werken ook. Thuis weliswaar, maar voor 07.00 uur zat ik al achter mijn computer in mijn kantoortje. Bij ons thuis is het gewoonte (een van huis uit meegekregen traditie) om een verjaardag aan de...
Wie kent dat prachtige nummer van de Dijk niet? Mag het licht uit. Een prachtige Nederlandstalige song uit 1987. Te veel woorden, Te veel zinnen, Te veel woorden, Draaien in mijn kop Te veel woorden, Te veel muren, Te veel uren, Tikken langzaam op Te veel mensen, Te veel draaien, Te veel mensen Draaien eromheen Te veel mensen, Te veel zinnen, Te veel woorden Voor een mens alleen Mag het licht uit, Mag het licht uit, Mag het licht uit “Mag het licht uit…..” het is bij ons thuis inmiddels...
De cirkel van het leven. Je leest er wel eens over en we zijn er allemaal onderdeel van: een eindeloze, draaiende achtbaan van gebeurtenissen waar je soms het gevoel hebt dat je maar rondjes blijft draaien. Van de eerste ademhaling tot de laatste zucht, alles komt weer terug. Je wordt geboren, groeit op, maakt een paar misstappen (of tien), en voor je het weet, zit je weer ergens in de fase waar je begon – het leven heeft de heerlijke gewoonte om zichzelf telkens opnieuw uit te vinden. En...
Een melodramatische blog deze keer. Hoewel misschien ook wel niet. In een tijd dat we steeds somberder (en bijna depressief) worden van alle berichten die we te verwerken krijgen, is het ook wel eens fijn om de zinnen te verzetten, met andere ogen naar de omgeving te kijken. Misschien ook wel even te vergeten wat er elders gebeurt. Het lijkt alsof de wereld zucht onder haar eigen gewicht. Oorlogen slepen zich voort, politieke schermutselingen worden met de dag vreemder, en het nieuws is een...
We gaan weer beginnen. De jaarlijkse vastenperiode begint komende week. Al jaren doe ik er aan mee. Vanaf de carnaval tot aan Pasen. Ik heb een eigen regime van vasten ontwikkeld. Geen alcohol, geen frisdrank, geen koffie, geen hapjes tussendoor, geen snoepgoed en alleen het hoognodige eten (ontbijt en avondeten: geen luxe, geen dessert). Verder veel water. Alles van tafel dus. Ik vind het een mooie gedachte. Soberder leven, veel bewuster omgaan met voedsel en domweg ervaren dat het met minder...
Vrijdagmiddag 21 februari. Ik zit in de tuin in het zonnetje. Het verkeer raast in de bekende S bocht hier in Heerde voorbij. Je hoort het geluid beter, omdat er nog zo weinig blad (geen eigenlijk) aan de bomen zit. Het voelt wat onwerkelijk na een sombere en grijze periode. De afgelopen dagen was het winters (op z’n hollands): lekker fris in de avonduren, in de ochtend ijskrabben. Dat laatste schrijf ik eigenlijk voor de vorm (om te duiden dat het gevroren heeft: mijn auto heeft een...