Dit zal niet de laatste blog zijn over het Vogelnest. We wonen hier nog meer dan 2 maanden. Er komt nog een verhuizing aan en daar zal ongetwijfeld nog wel het een en ander over te schrijven zijn.
De afgelopen anderhalve week is er veel in en rond het Vogelnest gebeurd. Ik mocht mijn verjaardag vieren tijdens bijna zomerse temperaturen, maar ook het werk in de tuin is weer volledig hervat. Mijn verjaardag was bijzonder. We hebben met het gezin de BBQ aangestoken en konden tot redelijk laat buiten blijven zitten. Hoe anders is het weer met Pasen. Er schijnt een koudegolfje aan te komen voor tweede paasdag en later. We gaan het zien. Het zal niet de laatste koudegolf voor Lexmond zijn.
Mijn verjaardag was de laatste in Lexmond. Een gek idee. Dat iets voor het laatst plaats vindt, weet mijn vader keer op keer te benadrukken. Elke zaterdag is hij trouw van de partij als het werk in de tuin weer om wat activiteit vraagt. Of het nu gaat om het vieren van een verjaardag of het snoeien van de hortentia’s, het verticuteren en bemesten van het gras, het kortwieken van de rozen of een andere activiteit in de tuin: het ontlokt hem bijna iedere keer een uitspraak in de trant van “goh, voor de laatste keer...... “ en dan vult hij het zinnetje aan met de activiteit die we op dat moment uitvoeren. Hij telt ook de zaterdagen dat we nog kunnen en mogen werken in de tuin. In het laatste weekend van mei (dus nog een keer of 6), zal het tuinwerk echt gedaan zijn.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik met het naderen van onze verhuisdatum, ook met een gevoel van spijt naar onze tuin kijk. De gele narcissen die nu bloeien, alle krokussen en de magnolia die in volle bloei komt. Het blijft genieten met een grote “G” en ja het doet me toch wel wat om het straks achter te laten. We wonen in een paradijs en dat paradijsje aan de Kortenhoevendijk hebben we ook een beetje mogen vormgeven. Het is iets van jezelf geworden.
Dat het vertrek langzaam dichterbij komt, wordt steeds tastbaarder. Er verschijnen verhuisdozen, bij de stadswerf beginnen ze mijn gezicht te herkennen (ladingen troep zorgen voor meerdere bezoeken) en de schuren zijn inmiddels verhuisklaar gemaakt. Zelfs de kippen zijn inmiddels verhuisd. Naar Villa Vrede. Ze zijn er daar erg blij mee!
Nog een week of wat en dan gaat het echt gebeuren.
En ondanks de wat zwaarmoedige gedachten en het beklemmende gevoel dat bij het los- en achterlaten hoort, kijken we met enorm veel plezier uit naar het moment dat we in Heerde mogen landen. We gaan niet ergens weg... we gaan ergens naar toe! En dat geeft positieve lading aan dat wat er te gebeuren staat.
Met mijn vader drink ik na een dag hard werken nog wat aan de vijver. Er drijft wat kikkerdril voorbij. De lente is in alle opzichten in aantocht. Ik hoor mijn vader denken: “voor de laatste keer.....”.
Reactie schrijven
Erik (zondag, 04 april 2021 19:11)
Dadelijk is alles weer voor de eerste keer, ook leuk �
Edwin Reuling (maandag, 05 april 2021 13:09)
Het mooie van het afsluiten van een zo'n periode is dat het geheugen is aangevuld met over het algemeen mooie herinneringen, waar je met plezier op kan terugkijken. Straks een nieuw hoofdstuk waar je naar uitkijkt. Met de ervaring van wat geweest is, kun je met frisse moed het komende hoofdstuk een invulling geven. Werken aan nieuw te vormen herinneringen. Ik wens jullie in ieder geval veel voorpret aan het betrekken van de nieuwe locatie. Een hartelijke groet van Edwin.
Elvira (dinsdag, 06 april 2021 09:42)
O wat schrijf je toch mooi en waardig dat jullie de tuin verzorgd achterlaten, geniet van die "voor de laatste keer...." momenten en op naar straks in "Villa Vrede" naar de "eerste keer momenten" het zal daar zekers ook een prachtig paradijs worden����