Een beetje gedachteloos neem ik een hap van mijn witte bolletje met oude kaas, terwijl ik over de heide vlakte staar. Mijn vader had de broodjes vanmorgen vroeg al gesmeerd met het oog op de wandeltocht die we vandaag zouden maken. “Met oude kaas, anders proef je het niet”, merkte hij nog op voordat ik een beetje hongerig de zak open en de warme koffie uit de thermoskan in onze bekers had gegoten. In gedachten kauw ik op mijn broodje en mijn vader is stil en heeft zijn hoofd gebogen. Even bidden voor het eten, ook (of misschien juist) op deze plek in de buitenlucht. Ik slik mijn brood snel door en een beetje beschaamd maak ik snel een foto. Een waardevol plaatje, een prachtig beeld, ergens op een heuvel in het heidelandschap. Om stilte voor het gebed hoef je niet te vragen. Het is hier (los van het gefluit van wat vogels) doodstil.
In gesprek met mijn vader, terwijl hij de stilte gebruikt voor een moment met de Vader. Het is een waardevol moment, het is een waardevolle dag.
Rond kwart over elf zijn we vanaf Zonnestein vertrokken. De straat in en dan landgoed Bonenburg op. Het is bewolkt, maar de temperatuur is prima. Mooi wandelweer in de prachtige omgeving van Heerde. We wandelen langs het Apeldoorns kanaal en vervolgen een pad door de maisvelden. Het is prachtig, het landschap is afwisselend en soms breekt het zonnetje even door. Vlakbij ons huis is een oude watermolen , verscholen in het bos. Ik wist het niet en zo ontdek je iedere keer weer nieuwe dingen in onze woonomgeving. Mijn vader ontdekt tijdens het wandelen wat functies van zijn nieuwe telefoon (ook hij heeft nu een smartphone). Foto’s maken en wat berichten versturen. “Ik loop iets van 20 jaar achter, zegt hij”. 84 jaar is hij sinds vorige week. Wekelijks loopt hij nog tientalle kilometers. In die zin loop ik nog iets van 20 jaar achter. Het is allemaal relatief, maar wel mooi om zo samen op te trekken. Letterlijk en figuurlijk. Elke dag weer leren en ontdekken.
Er is tijdens de wandeling overal wel wat te zien. Of het nu de schoenen zijn die op de boomstammen zijn bevestigd, het insektenhotel, de sprengen en beken of het bos waar we doorheen lopen. We volgen de route van een zogenaamd klompenpad. Uiteindelijk 17 kilometer. Door weilanden, door park, bos, we steken kleine beekjes over en uiteindelijk wandelen we over heide naar het pluizenmeer. Het is prachtig. En gedurende het eerste uur, duikt iedere keer de kerktoren van Heerde op. We wandelen in een grote boog om het dorp. Eigenlijk gewoon in onze achtertuin dus. Zoals gezegd: het is bijzonder mooi.
Dat zijn onze gesprekken onderweg ook. Soms over het landschap en de bijzonderheden die je daarin ontwaart, soms over het leven, over geloof, over invloed van God en godsdienst, over zorg en vertrouwen, maar ook over dat wat ons dagdagelijks bezig houdt. We pauzeren uiteindelijk even op een heuvelrug van de Renderklippen. Genietend van het uitzicht en een broodje met oude kaas. Hoe mooi kan het zijn. Onderweg en in gesprek met je Vader.
Reactie schrijven