Het woord "traditie" valt deze dagen vaak. Het is een traditie om met kerst uitgebreid te eten, het is een traditie om op kerstavond naar de nachtdienst te gaan en een jaarlijkse traditie is ook het oliebollen bakken. Dat doe ik al jaren op oudjaarsdag met mijn dochters. Als ik mijn fotostream op de iphone bekijk en december opgeef komt er over de jaren heen een serie foto’s voorbij, waarbij de kids eerst oliebollen testers zijn (en ik de bakker), maar waarbij ze later bij het ouder worden zelf met het beslag aan het werk gaan.
Traditie is dan ook nog dat de Top2000 tijdens het bakken op staat en dat het volume al naar gelang de bodem van de beslagkom in zicht komt harder en harder wordt gedraaid. Biertje erbij, poedersuiker en veel plezier.
Traditie is dan inmiddels ook om de baksels zo min mogelijk op een bol te laten lijken. Dat is niet zo zeer een doel, maar het ontstaat gewoon. Het zal wel met onze bakkunst van doen hebben.
Dit jaar met Lobke en Sara in Heerde aan het bakken. Omdat we dachten dat de eerste emmer geen rijzend beslag opleverde, werd overhaast nog wat oliebollenmix bijgehaald. Toen dat eenmaal aangemaakt was, bleek de eerste emmer toch nog goed beslag te hebben: het gevolg… bergen oliebollen (baksels), in de mooiste creatieve vormen.
En dan is oudjaarsavond in coronatijd. De eerste keer oud en nieuw in Heerde. Sanne komt over uit Nieuwegein en we zijn deze avond met z’n vijfjes. Lekker naar de Top2000 luisteren, oliebollen, vele hapjes, wat wijn en later champagne. Zoals het hoort. En spelletjes spelen. Niet helemaal mijn ding overigens (ik kan niet zo goed tegen mijn verlies), maar deze keer liet ik mij er toe verleiden. 30 seconds. Een zenuwslopend vragen spel, waarbij je bij je beurt zoveel mogelijk woorden moet laten raden door ze te beschrijven of uit te beelden. Erg leuk (en niet in de minste plaats omdat ik in het winnende team zat).
Tijd vliegt voorbij en het is al snel 23.55 uur. We luisteren naar het nummer van Queen, zingen het uit volle borst mee, tappen champagne en proosten op het nieuwe jaar. Een mooie avond die een vervolg krijgt op de straat voor ons huis, waar de lucht vol kleuren van het vuurwerk is. In aanvulling op al de carbid-knallen die we de hele dag hadden meegekregen: Knallend het nieuwe jaar in tijdens een vuurwerkverbod. Wij deden het met sterretjes. Ook dat heeft wat....
Traditie is tenslotte ook om op nieuwjaarsdag een wandeling te maken. Het bos is dichtbij en na ons champagne ontbijt gaan we op weg naar landgoed Petrea bij Wapenveld. We genieten van de diversiteit van het landschap, de heide, de berkenbossen, de door zwijnen omgewoelde bodem en de silhouetten van de kale loofbomen. Het landgoed Petrea bij Heerde is een echt Veluws boslandschap. Het is een groot gebied op de flanken van de Woldberg. Het bestaat vooral uit naaldbos met enkele heidevelden.
Midden in het terrein ligt voormalig boerderij Petrea. Tijdens onze wandeling staan we in eens voor een stukje grasland midden in het bos. Het hoort bij de hoeve die blijkbaar is gebouwd voor de toenmalige eigenaar, de bekende weerkundige Buys Ballot.
Op landgoed Petrea zijn interessante sporen van het verleden te vinden. In de voorlaatste ijstijd heeft landijs een heuvel opgestuwd: de Woldberg. Op de zandpaden ligt hier en daar grind, een overblijfsel uit de ijstijd. Wij genieten van de brede lanen en kronkelende paden. De winterjassen gaan uit (het is 15 graden!) en we wandelen en keuvelen over van alles en nog wat. Quality Time in een prachtige omgeving.
Oud en Nieuw in Heerde. We wonen er iets meer dan een half jaar. De oliebollen en de tradities zijn niet veranderd: de omgeving is dat wel. We voelen ons er thuis.
Reactie schrijven
Lilianne (zaterdag, 01 januari 2022 17:18)
Nice... wat gezellig weer! Oliebollen, Top2000, Champagne en familie. Wat heeft en mens nog meer nodig!!
Een gelukkig 2022!!
Gerrit (dinsdag, 04 januari 2022 20:13)
Mooi verhaal over een mooie traditie.
Hou deze in ere!