Er is op deze site al veel over onze start in Heerde geschreven. Diverse blogjes over het wel en wee van de bewoners van Zonnestein. We wonen nu iets meer dan een jaar in het dorp. We hebben onze weg wel gevonden. We wonen er met heel veel, plezier, genieten van tuin, huis en omgeving en langzamerhand voelen we ons thuis in de lokale gemeenschap.
Irene heeft haar draai ook wel gevonden als het gaat op het werken op de scholen in de omgeving. In de hele regio heeft ze invalbeurten op scholen verzorgd. Van Zutphen tot tot aan Epe. In gehuchten, dorpen en plekken waar je niet zomaar een schooltje zou verwachten. Meestal in de onderbouw. Het was leuk om de omgeving en de scholen wat te leren kennen. Haar basis (van waaruit ze werd ingezet) was echter de Anne de Vries School in Epe. Midden in het dorp. Daar gaat ze komend jaar ook aan de slag. Niet meer als invaller, maar gewoon voor een vaste groep. Op de fiets naar je werk: beter kan je het niet hebben.
Na de zomervakantie gaat Irene als vrijwilliger aan de slag bij de Wereldwinkel in het dorp. Een paar dagdelen in de maand. De week wordt aardig gevuld op deze manier, zeker als je bedenkt dat Irene inmiddels ook wat vrijwilligerswerk in de Ontmoetingskerk doet. Het is best mooi om te zien dat je na een jaartje Heerde (ondanks de Corona perikelen, waarbij het dorp wat op slot zat) toch wat aan het aarden bent.
Dat geldt voor mijzelf ook. Ik had de luxe dat ik al lid was van Rotary (in de buurt van de oude woonplaats), maar dat ik kon overstappen naar de club in Hattem-Heerde. Dan heb je er direct 37 vrienden bij (een kennis van mij noemt dat wel eens “betaalde” vriendschap, maar zo voelt het niet in ieder geval). Het is een mooie en gezellige groep mensen. Natuurlijk kijk je in eerste instantie als nieuw lid de kat wat uit de boom (en andersom is dat vanuit de club ongetwijfeld ook zo), maar halverwege het jaar trad ik toe tot de lustrumcommissie en samen met een paar enthousiaste rotarians hebben we een prachtig zeilfestijn in in Friesland georganiseerd. Een mooie gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen.
Met prachtig weer het IJsselmeer op, samen met Jacob Huisman (de zoon van kunstenaar Jopie Huisman) en zijn vrouw Geertje (die ik al kende van vorige zeilevenementen) en een hele dag met een man of 30 op een skûtsje. Stralend zonnetje, glaasje wijn en een berenburger. Zo leer je elkaar wel kennen.
Mooi om erbij te horen en leuk dat je in de dorpen tijdens fiets- en wandeltochten of gewoon bij het winkelen je hand kunt opsteken en iemand kunt groeten, die je dan inmiddels tot je kennissenkring mag rekenen. Net alsof je er al jaren woont. Aan het aarden dus.
In een eerdere blog schreef ik al een keer dat ik gevraagd ben om zo nu en dan een kerkdienst te leiden in Heerde. In de Ontmoetingskerk als voorganger. Spannend om te doen, maar toch ook erg leuk. Inmiddels al in een drietal diensten mogen voorgaan. Op 14 augustus gaat dat weer gebeuren. Vroeger wilde ik dominee worden en ik heb lang getwijfeld of ik theologie wilde gaan studeren. Dat is het uiteindelijk niet geworden: het werken bij de Rabobank (met alle carriere mogelijkheden), De Nederlandse Spoorwegen, Transavia en nu bij het RIVM in Bilthoven is mij altijd zeer goed bevallen. Geen seconde spijt van het feit dat die studie er niet van is gekomen, maar…. zo nu en dan een dienst doen is toch wel erg grappig en mooi om te doen. Over aarden gesproken….
Reactie schrijven